Strijdlust en klasseflitsen leveren drie gouden punten op
‘Wij zullen niet breken’, aldus de enorme tifo achter het doel. Met Sint-Gummarus, de patroonheilige van onze stad, in het midden. Onze stadionomroeper riep bij de pauze de gekwetste spelers op om de riem van Gummarus te laten omgorden, ter heling hunner kwetsuren. Kinesitherapie en de riem van Gummarus, wie weet zijn ze complementair?
Er was veel gezegd na de nederlaag op Diegem. Supporters luchtten hun gemoed op de sociale media en binnenskamers werden gesprekken gevoerd. Begrijpelijk en nodig. Het echte antwoord moest echter op het terrein komen. Dat hadden onze jongens goed begrepen. Negentig minuten lang voerden ze hun opdrachten perfect uit en gingen ze voor elkaar door het vuur. Dit maakte dat de bezoekers geen écht grote kansen konden creëren, je bent maar zo goed als de tegenstander het toelaat.
Grootse Peffer opent de score
Veel had te maken met de gewijzigde veldbezetting. Coach De Roover posteerde een blok met dubbel bezette flanken. Muyldermans – die een sterke partij speelde – en Deckers namen de linkerflank voor hun rekening, op rechts was er de tandem Somers – Reijniers. Het opzet was dat het middenveld zo veel mogelijk steun zou geven aan spits Peffer.
De eerste 25 minuten hielden beide ploegen elkaar perfect in evenwicht en speelde het spel zich tussen de beide grote backlijnen af. Een neutrale toeschouwer zou er wat van denken, maar de thuissupporters zagen toen al een groot verschil met de infame wedstrijd op Diegem. Dan brak de wedstrijd plots open. Eerst toonde Bocholt zich gevaarlijk, met een infiltratie op links. De bal werd achteruit getrokken, maar het schot ging over. Dan dé kans op de openingstreffer. Teunen met een heerlijke bal naar het hoofd van de inlopende Schils. Die leek overhoeks binnen te koppen, maar de bal ging langs de verkeerde kant van de paal naast het doel. De wedstrijd leek in een stroomversnelling te komen, want nog in dezelfde minuut knalde de vaardige Azevedo (ex-OHL en -Lommel) over.
En dan, net voor het half uur. Deckers die op rechts een knappe actie inzet en Peffer bereikt. Die ontdoet zich met een lichaamsbeweging van zijn tegenstander en draait met links het leer naar de verste hoek tegen het zijnetje. Flegmatieke Jordy laat het allemaal zo simpel ogen, maar weinig spitsen in de amateurreeksen zouden hem dit doelpunt nadoen. Peffer is niet de man die de ganse wedstrijd dient te draven om scherp te zijn. Net als Lierse-icoon Erwin Van den Bergh en Lyra-icoon Wim Van Looy vroeger kiest hij zijn momenten om dan klinisch toe te slaan. Trouwens, el Pistolero was 90 minuten lang balvast, trok gaten en was prima in de passing. Moet er nog zand zijn?
De openingstreffer werkte bevrijdend, want Lyra-Lierse liet de bal goed rondgaan. Vets had de voorsprong zowaar nog kunnen verdubbelen, maar zijn kopbal, na een goede hoekschop van Deckers, belandde op de lat. Toch kwamen de bezoekers nog voor de rust opzetten. Eerst werd een strakke lage voorzet ternauwernood in hoekschop verwerkt. Een kolfje naar de hand van de ervaren Brulmans, die het vanop de hoekschopstip enkele keren kort na elkaar mocht proberen. De met veel precisie en de juiste snelheid getrapte hoekschoppen zaaiden verwarring, maar de Lierse defensie hield het hoofd koel.
Schils en vrienden houden stand
De tweede helft was er veel meer balbezit voor de Limburgers. De technische kwaliteiten waren er zeker, maar in het laatste derde liep het telkens fout, ook en vooral door scherp Liers verdedigen. Weuts, Volant en co haalden er telkens gepast de laatste pass uit. Lyra-Lierse loerde op de omschakeling. Teunen sterk op links, achteruit op Schils, diens schot werd geblokt door een verdediger. Peffer wilde er nog wel eentje binnen prikken en zag doelman Wertelaers ver uit zijn doel staan. De lange bal van Jordy ging naast. Even later zou hij opnieuw een hoofdrol vertolken bij het tweede doelpunt. Gepast diep bij een lange bal, perfecte aanname, het leer heroverd en in één tijd naar Schils, een van de andere uitblinkers. Matthias knalde laag en hard in de hoek.
De buit leek binnen, maar in de 87ste minuut werd het nog heel spannend. Na een inworp werd de bal voorgetrokken en die kwam ongelukkig via de knie van Weuts in doel terecht. Menig supporter greep zich naar de haren. Het zou toch niet waar zijn hé? Toch zouden de kansjes nog voor de thuisploeg komen. Eerst een kopbal van Teunen, dan een schot van Peffer dat in hoekschop werd verwerkt. In de laatste minuut speelde Peffer Teunen aan, diens tipper naar de eerste paal werd nog gered.
Toen de onberispelijk leidende scheidsrechter Wahabbi affloot, was de ontlading gigantisch. Deze overwinning was verdiend, het resultaat van een collectief blok en klasseflitsen van de bepalende spelers. Meer van dit, graag.
K. Lyra-Lierse: Antonissen, Weuts (C), Volant, Somers, Muyldermans, Reijniers (88′ Kwateng), Deckers (’84 Van Den Bogaert), Vets, Schils, Teunen, Peffer
Bocholt VV: Wertelaers (C), Lenaerts, Doms (’82 Bussels), Azevedo, Vanhaen, Brulmans, Noviello, Cascio, Seys, Dirkx (’78 Jacobs), Takidine
Doelpunten: 30′ Peffer 1-0, 78′ Schils 2-0, 87′ Weuts (owngoal)
Geel: ’87 Seys
Scheidsrechter: Mohamed Wahabbi