Pallieters gaan de mist in
Net als tegen Diegem niets dan lachende gezichten bij de bezoekers. De drie punten – verdiend – wegkapen bij de nummer twee van de rangschikking is een geldige reden tot vreugde.
Aan Lierse kant was er van kerstvrolijkheid weinig te merken. Lyra-Lierse speelde dan ook een bijzonder matige wedstrijd. We blijven het herhalen, de blessurelast is daar niet vreemd aan, zelfs onder de elf starters waren er naar verluidt maar vier spelers volledig wedstrijdfit. De flanken Van Goylen of Nys op links en Muyldermans op rechts liggen al geruime tijd in de lappenmand, enkel Muyldermans verwachten we op middellange termijn terug. Zonder telkens oprukkende snelle flankspelers is het moeilijk om een verdediging te ontwrichten en daar zagen we tegen Merelbeke weer een illustratie van.
Twintig behoorlijke minuten
En toch, en toch. Tot aan het doelpunt in de 20ste minuut zag het er helemaal niet naar uit dat onze Lierenaars finaal aan het kortste eind zouden trekken. Lyra-Lierse zette hoog druk, combineerde goed en dreigde af en toe. Op de tiende minuut ging de bal na snelle combinaties naar Struyf, zijn lage voorzet werd geneutraliseerd. Na een kort genomen hoekschop zwierde Seppe Kil het leer naar de verste paal, doelman Carnewal had er last mee. Iets na het kwartier trapte Symons van in de grote rechthoek over. So far so good.
En dan de mist in
Het wedstrijdbeeld veranderde op de twintigste minuut. Na Liers balverlies aan de zijlijn ging het razendsnel naar de andere kant. De al vroeg ingevallen El Boutaibe haalde het op snelheid en trapte laag en hard in de verste hoek binnen. Op Merelbeke viel hij ook in en toonde zich toen de gevaarlijkste Merelbekenaar, je kan je daarbij de vraag stellen waarom hij telkens op de bank zit. Tenzij El Boutaibe enkel tegen Lyra-Lierse altijd uitblinkt, ik durf het te betwijfelen.
Ondertussen werden de mistslierten alsmaar talrijker en begon de zichtbaarheid te verminderen. Op de tribunes werd het moeilijker en moeilijker om de wedstrijd goed te volgen.
Een relatief vroege achterstand hoeft geen drama te zijn, al helemaal niet wanneer je vijf minuten later zelf een penalty krijgt. Symons werd neergetrokken en zette zelf koelbloedig de elfmeter om. Bordjes gelijk.
Dat zou niet lang duren, want een paar minuten dwong woelwater El Boutaibe na weer een snelle uitbraak een hoekschop af. Binst kopte een gat in de dikke mist, Van Lommel had de kopbal waarschijnlijk amper zien komen.
Het tweede bezoekende doelpunt was het kantelpunt in de wedstrijd. De Pallieters zouden amper nog tot uitgespeelde kansen komen, daarvoor was het spel veel te matig en ontbrak het aan energie en bezieling. De bezoekers daarentegen vertoonden des te meer grinta. Ze knokten voor elke bal, maakten vuile meters voor elkaar, wonnen haast elk duel. De rest van de eerste helft was voor de Lierse toeschouwers pijnlijk om te volgen, en eigenlijk gold dat ook voor de tweede helft. Vooral het middenveld gaf niet thuis, dan wordt het moeilijk om grip te krijgen op een wedstrijd.
In de eerste helft noteerden we nog twee bezoekende afstandspogingen, de eerste een paar meter naast, de tweede op de vuisten van Van Lommel. Meteen ook diens laatste wapenfeit, want door een blessure aan de lies(?) moest hij het veld verlaten. Enter de jonge derde doelman Milan Van Nueten. Geen dankbare omstandigheden om in te vallen, maar hij deed dat goed. Proficiat, Milan!
Na de pauze kopte Weuts een gevaarlijke voorzet weg. Koen was zowat de enige Lierenaar op niveau. Enkele tellen later leek een schot van Robbe Kil raak te zullen treffen, maar een bezoekende verdediger gooide zich in de baan van het schot. Grinta, inderdaad.
Hing de gelijkmaker toch even in de lucht, dan werd alle Lierse hoop gefnuikt na weer eens een raid op de Lierse rechterflank. De bal werd achteruit getrokken, het schot van Van Den Eynde week af op een Liers been en de wedstrijd was beslist. Net voor Van Den Eynde zou worden vervangen, ook dat nog.
Nauwelijks een minuut later was een vierde bezoekende doelpunt dichtbij, toen Ponnet naar binnen sneed en knap naar de verste hoek krulde. Van Nueten bracht redding met een knappe zweefsprong.
Een kwartier voor tijd kreeg Binst een niet te missen kans, maar hij vergat dat je ook met je mindere voet naar doel kan trappen en besloot knullig naast.
Zo werd de laatste wedstrijd van 2025 een einde in mineur. Het vat is af, zo lijkt het. Tijd voor rust en het opladen van de batterijen. We onthouden vooral de knappe reeks die onze jongens daarvoor neerzetten, ondanks de tegenzittende omstandigheden. Ik wens alle gekwetste spelers een voorspoedig herstel, de anderen een deugddoende rustperiode en u allen een fijne kerstperiode. We zien elkaar volgend jaar, of nu zaterdag op de eerste Winterhappening. Van harte aanbevolen!
K. Lyra-Lierse: Van Lommel (44′ Van Nueten), Weuts (C), Bohets, Elmazhad, Robbe Kil, Versmissen, Seppe Kil (77′ Dom), Tourki (88′ Berghmans), Struyf, Symons
KFC Merelbeke: Carnewal, De Ruyver (C), Gordts, Rogiers, Ponnet, Seurynck, Antwi (6′ El Boutaibe), Bello Rivero (88′ Thienpont), Van Den Eynde (65′ Kyeremeh), Binst, N’Guettia (65′ Balcaen)
Doelpunten: 20′ El Boutaibe 0-1, 26′ Symons (pen.) 1-1, 28′ Binst 1-2, 63′ Van Den Eynde 1-3
Geel: 25′ De Ruyver en Van Den Eynde, 63′ Bello Rivero
Scheidsrechter: Christophe Windels