Energiek Lyra-Lierse bestookt Knokse burcht, maar kraakt de code niet

Ach, ach, ik heb het ‘gejinxt’, had ik eerder maar niet over een ‘penalty-vloek’ geschreven. Het was weer van datte, twee keer zelfs. Ook het bataljon gekwetsten kreeg er nog tijdens de wedstrijd met Symons een lid bij.

Kommer en kwel troef? Allerminst, want de voor de derde keer op rij weer talrijk opgekomen toeschouwers – het Lier-effect! –  zagen hun Pallieters een degelijke wedstrijd spelen.

Hogeschoolvoetbal

De eerste dertig minuten speelden de discipelen van Tom Proost ronduit goed voetbal. We zagen driehoekjes, verticaal voetbal, kaatsen in één tijd, terwijl de bezoekers constant onder druk werden gezet.

Al in de tweede minuut kopte Symons een hoge bal net naast. Wat later had doelman Meese het knap lastig met een gevaarlijke voorzet van Kil. Op het kwartier werkte een verdediger een scherp indraaiende hoekschop van Tourki weg.

Ne Zôvere!

Push, push, bleef Tom Proost aan de zijlijn roepen. De bezoekers wisten zich geen raad met de hoge druk en geraakten niet uit de Lierse omknelling. Een verdediger hapte toen Schils in de zestien meter eerst bij de bal was. Het L’Avenirstadion schreeuwde om een strafschop, scheidsrechter Seynaeve liet doorspelen.

Onze jongens bleven hun combinatiespel aanhouden, het enige minpuntje was de laatste pass, die er vaak net niet uitkwam. Net voor de rust staken de bezoekers eindelijk de neus aan het venster. Fousseini beroerde op een haar na een scherpe voorzet, in de minuut daarop knalde een Knokkenaar de bal vanop een kansrijke positie in de armen van Sterkens. Dat was meteen ook de eerste en de laatste keer dat Sterkens echt werd verontrust. Om maar te zeggen, we hebben Knokke al sterker voor de dag weten komen.

Lierenaars blijven in het offensief

Ook in de tweede helft was er maar één ploeg die de zege echt wou. Peffer legde aan vanop de rand van de grote rechthoek, Meese redde. Het mooie combinatievoetbal van het eerste half uur kregen we niet meer te zien. Het spel van onze Pallieters werd wat slordiger, maar de dadendrang bleef. Teunen zwiepte de bal voor het doel, Tourki schampte met het hoofd.

Bij het ingaan van de laatste vijftien minuten draaide Tourki zich vrij en trapte naar de korte hoek, Meese bracht redding. De bedrijvige Tourki viseerde na een knappe aanval opnieuw de korte hoek, dit keer belandde zijn schot in het zijnet. Wellicht was de verste hoek een betere optie geweest.

A geft’em weejrni!

Het laatste kwartier speelde zich volledig op de bezoekende helft af. Peffer bracht de bal lekker voor, de bal kwam voor de voeten van Tourki, maar die werd neergemaaid. De kop maakte luid misbaar, zij zagen het voor hun neus gebeuren.

Onze moedige jongens bleven ervoor gaan. Zou gerechtigheid geschieden? Weer Teunen met de cross, jong geweld Jonas Naets voor de onfortuinlijke Symons –  weer een goede wedstrijd van Laurens – ingekomen, raakte de bal met de bovenkant van het hoofd. Wat later maakte Peffer zich mooi vrij en kwam in een mooie positie om te trappen. Velen zagen de bal er al in – Peffer mist zoiets zelden – maar zijn schot werd nog geblokt. Verdedigen is ook een kunst en dat onderdeel van het voetbal beheersten de gasten tot in de perfectie.

Het beste paard kreeg de haver niet, maar het glas blijft halfvol: onze jongens speelden met veel grinta, lieten mooie dingen zien en blijven ongeslagen. Volgende zaterdag kondigt zich met Hasselt een onvervalste topper aan. Kom op tijd naar het L’Avenirstadion!

K. Lyra-Lierse: Sterkens, Volant, Weuts (C), Teunen, Kil, Versmissen, Nys, Reijniers, Tourki, Schils (46′ Peffer), Symons (67′ Naets)

R. Knokke FC: Meese, Vanraefelghem (C), Pierre, Fousseini (73′ Diallo), Deuwel, Cooman, Diallo, Van Den Bogaert, Braem, Sampers (83′ Walicki), Maertens (79′ Brachet)

Geel: 26′ Volant, 72′ Teunen, 86′ Peffer, 88′ Pierre

Scheidsrechter: Arthur Seynaeve