Voor altijd onze kapitein
Op de foto ziet u hem samen met Denis Bovré, nog zo’n monument. Van duiveltjes tot juniores, Sam heeft alle reeksen doorlopen. Om dan, op zijn achttiende, in het eerste elftal te komen, als verdediger. Hij viel direct op. Door zijn rechttoe, rechtaan stijl. Geen tierlantijntjes, boenk erop, dat was zijn devies. En als de tegenstander hem dreigde te passeren, was de kans groot dat hij tussen de boterham van Sam belandde. Waarna hij deed alsof er geen vuiltje aan de lucht was. Allé scheids, een kaart voor zoiets, hoe komt ge erbij? Met de jaren werd hij meer uitgekookt als voetballer. Hij bleef hard in de duels, maar de kaarten werden minder en minder.
Een snelheidswonder is Sam nooit geweest, maar zijn positiespel was magistraal. En het duel, dat was voor hem. Altijd de bal, soms had hij ook wat man mee. Dan gniffelden we. Moet niet fijn zijn geweest om met de harde knoken van Sam te hebben kennis gemaakt.
Sam werd ook kapitein. Hij dwong dat af. Sam gaf het voorbeeld, op hem kon je rekenen.
Hij heeft het allemaal meegemaakt. Derde nationale, vierde nationale, eerste provinciale. Wat jammer dat hij niet lang heeft kunnen meegenieten van het fantastische Lyra-Lierse avontuur. Toch niet als speler.
Want Sam stopt bij Lyra-Lierse. Zijn weerbarstige knie laat het niet meer toe om op dit niveau te blijven voetballen. Doeme toch.
Hopelijk krijgt hij een gunstig medisch advies om op een lager niveau toch zijn ding te blijven doen.
Sam, je zal altijd onze kapitein zijn. Onze volksjongen uit Lier. Geen dikke nek, maar een vrolijke, soms wat nonchalante, toffe gast. Altijd in voor een grapje.
Jij was mister Lyra geworden. Wat hadden je graag tot mister Lyra-Lierse zien uitgroeien. Hoewel, je was dat eigenlijk al.
Velen hebben het uittenue gekocht met jouw nummer erop, Sam. Het nummer 18. Ook ik heb het en zal het met fierheid dragen. Ter ere van onze kapitein. De spelers hebben je geëerd met een speciaal ontworpen T-shirt, dat ze droegen tijdens de oploop tegen Betekom. Voor altijd onze kapitein, stond erop, op de achterkant stond 18. De coach droeg je na de heroïsche overwinning op zijn schouders. One Van den Brande, zong iedereen.
Zondag werd je gehuldigd, Sam, toen Lyra-Lierse haar historische eerste thuiswedstrijd speelde. We Het was een ontroerend moment toen je papa een prachtige ingekaderde foto overhandigde. Waarin je zweefde in de lucht, een typisch beeld. Boem, bal weggekopt. Bedankt kapitein, was het onderschrift in grote letters. Soms zegt een foto alles.
