Koen Weuts: “mijn hart ligt bij Lyra-Lierse”

Met een verleden van jeugdspeler bij Lyra, speler van het eerste elftal bij Lierse en nu aan zijn zevende seizoen bij Lyra-Lierse bezig, belichaamt Koen Weuts als geen ander de club. Tijd voor een interview, aan de vooravond van het eerste seizoen in Lier.

Koen, hoe gaat het met de blessure die je tegen Lille opliep?

Uit een echo bleek dat ik een klein scheurtje in de hamstring heb. Hopelijk haal ik de eerste, zo niet de tweede competitiewedstrijd. Ik ga zeker geen risico’s nemen, het seizoen is nog lang. Gelukkig is het geen knieblessure. Op een gegeven moment – na de wedstrijd in Bocholt – had ik maar 50 procent kans, maar ik heb keihard gewerkt, met resultaat. Daarna had ik een terugval, maar ik heb opnieuw keihard gewerkt, met de terugkeer naar Lier in het achterhoofd. Ik speel nu altijd met een tape en er is een klein risico op herval, maar dat heb je altijd met blessures.

Wat liep er in de tweede helft fout?

De eerste helft hadden we alles onder controle, in de tweede helft moesten we door mijn uitvallen herschikken, waardoor we de grip op de wedstrijd wat verloren, Lille speelde ook alles of niets. Gelukkig hebben we de rug gerecht in de verlengingen. Je mag niemand onderschatten in een bekerwedstrijd, in de bekercompetitie is alles mogelijk, dat is de charme ervan.

Zit een nieuw bekeravontuur erin?

Zeker, we gaan altijd uit van onze eigen sterkte. Lille vond ik al een goede waardemeter, want het is een sterke ploeg die bovenin gaat eindigen. Wetteren wordt zeker geen hapklare brok, als we het daarvan halen is er nog één horde voor we in de ronde daarna een ploeg uit de Jupiler Pro League zouden treffen, zoals vorig seizoen. We gaan in elk geval alles geven.

Hoe beoordeel je de nieuwkomerspolitiek?

We waren een beetje een vaste vriendengroep, nu is er een shift naar polyvalente kwaliteit, met spelers die op meerdere posities kunnen spelen. Als iedereen fit is, hebben we een zeer sterke groep.

Wat is de ambitie binnen het team?

De spelersgroep is realistisch ambitieus. We zijn erop gebrand een mooi eerste seizoen in Lier te spelen en voor onze fans attractief voetbal te brengen. De supporters gaan een heel belangrijke rol spelen, qua supporters zitten we echt in de top van het Amateurvoetbal. De fans kunnen ons er op moeilijke momenten doorsleuren, zodat we nog een resultaat over de streep kunnen trekken.

Welke ploegen zie je bovenaan eindigen?

Hasselt is het aan zijn stand verplicht om bovenaan te eindigen. Knokke heeft altijd een degelijk elftal, misschien Tienen. We mogen de nieuwkomers zoal Houtvenne en Roeselare niet onderschatten. Zwakke broertjes zie ik niet in de reeks.

Koen Weuts, op de nieuwe hoofdtribune van het L’Avenirstadion, met zicht op “zijn” Peperbus

Koen, we hebben ook aan anderen gevraagd of ze jou iets te vragen hebben. Zo wil Maxim Volant weten hoe je je rol ziet binnen de verjonging van de spelersgroep.

Nu Elio er niet meer is, ben ik de oudste, maar ik probeer mee jong te blijven. Ik wil een voortrekker en een steunpilaar zijn, zowel op en naast het veld. Ik wil ook mijn ervaring aan de jonge gasten meegeven.

Maxim wil ook weten of nog voldoende lol te beleven is, nu enkele kameraden de groep hebben verlaten, en of er volgens jou voldoende trainingsarbeid en nachtrust was op de stage. Ontwaar ik enige ironie?

(lacht) De persoon die de vraag heeft gesteld, zal wel voor de nodige ambiance zorgen in de groep. Voetbal moet sowieso plezant zijn hé.

Wat de stage betreft, dat was een heel goede combinatie tussen plezier en arbeid. De nachtrust kon misschien wat meer zijn, maar de groepssfeer is gesmeed. En de dag erna hebben we toch maar mooi KVDO geklopt in een oefenwedstrijd.

Yasmine Laureys, kapitein van het Interprovinciale Dameselftal, vraagt of je een vast ritueel hebt.

Dat heb ik afgebouwd. Ik volg wel op de dag van de wedstrijd hetzelfde patroon, in gezinsverband. Ik doe ook dezelfde opwarming, voor we naar buiten gaan pak ik nog het woord, eventueel moedig ik individueel nog jongens aan. Ik steek voor de wedstrijd een vinger omhoog naar mijn overleden neef, hij was een van mijn grootste supporters. Ik maak voor de wedstrijd ook altijd oogcontact met mijn dierbaren.

Haar tweede vraag: is voetbal op dit niveau te combineren met kinderen?

Toch wel, maar je moet heel wat opofferingen doen. Sinds ik vader werd, heb ik nog meer bewondering gekregen voor het Amateurvoetbal. Ik ben mijn vrouw Sofie dankbaar, ze heeft heel veel zorgen op zich genomen. Vier dagen van de zeven ben je met voetbal bezig, dat is niet niks. Ik werk bewust vier vijfden, gespreid over vijf werkdagen, waardoor ik voor de training nog tijd kan doorbrengen met mijn gezin. Voetbal blijft al bij al de belangrijkste bijzaak.

Hervé Van Rompaey, bezieler van supportersclub Lierse Leeuwen, vraagt of je tijdens je carrière bij KLL een beter financieel aanbod gekregen? Zo ja, waarom besliste je om er niet op in te gaan?

Ik heb nooit met andere ploegen rond de tafel gezeten. Mijn ambitie was om Lyra-Lierse thuis te brengen naar het hoogste amateurniveau. Ik ben niet voor het geld bij de club, maar omdat mijn hart bij Lyra-Lierse ligt.

Hervé wil ook weten wat het verschil is tussen voetballen op prof- en amateurniveau.

De begeleiding, alles errond. Alles is voor jou geregeld, je neemt niets mee naar huis. Als jonge prof sta je daar niet echt bij stil. Als prof revalideren is veel minder zwaar. Nu komt alles erbij, dat is toch wel iets anders.

Jeroen Van Den Eynde, de drijvende kracht achter supportersclub Lier Gere Bij, is benieuwd naar je mooiste momenten in het  voetbal.

Mijn profdebuut bij Lierse blijft me altijd bij. Dat was in 2007, ik was toen 16 jaar, het was thuis tegen Antwerp in de eindronde om niet te degraderen. Dat was voor mij een droom die uitkwam, de bekroning van hard werk.

Het WK onder 17, datzelfde jaar in Zuid-Korea, was ook onvergetelijk, ik heb daar nog met Eden Hazard gespeeld. Je moet weten dat ik het jaar ervoor nog bij Lyra in de jeugd speelde. We woonden over de brug van de Aarschotsesteenweg, op een boogscheut van waar nu Sportpark Lier is,  en mijn vader zei ‘blijf maar bij je kameraden op de Lyra sjotten, want de Lyra verhuist binnenkort naar de Hoge Velden. Het heeft iets langer geduurd (lacht). Maar kijk, zo is de cirkel rond, hé.

Nog een mooie herinnering is de titel met OHL in 2011, op de Bosuil. We speelden daar 2-2 gelijk.

Bij Lyra-Lierse beleefde ik de twee promoties als een persoonlijke beloning. Het hoogtepunt bij Lyra-Lierse is de bekerwedstrijd op Standard, dat was een memorabele avond.

Je vernoemde je vader. Welke invloed heeft hij gehad op je voetbalcarrière?

Hij had een bijzonder grote invloed. Thuis moest alles wijken voor het voetbal. Vader was heel kritisch, maar hij heeft mij en mijn broer Kurt de drang om altijd beter te worden overgebracht. Papa heeft weinig wedstrijden van ons gemist. Hij is heel trots op de voetbalcarrière van Kurt en mezelf.

Welke beslissingen zou je anders genomen hebben? Het is maar dat je vader het vraagt.

Normaal heb ik geen spijt van genomen beslissingen. Tja, hoe gaat dat soms? Ik zat zonder contract toen Lierse failliet is gegaan en kon toen naar Dudelange. Ik heb geweigerd, wie had kunnen denken dat ze later in de Europaleague zouden spelen tegen AC Milaan? Ik ben dan een half seizoen naar RWDM gegaan. Lyra-Lierse kwam daarna op het juiste moment. Ik ben trots op mijn carrière hoor.

Ook je broer Kurt kende een mooie voetbalcarrière. Hoe gaat dat, twee voetballende broers?

Ik zag Kurt bij de jeugd van Lyra spelen toen ik drie was en hij zes, van bij het begin zijn onze beide carrières vervlochten. Hij was altijd mijn grote voorbeeld, Ik kon altijd bij hem en bij onze vader terecht, als steun en klankbord. Op 16 jarige leeftijd debuteerde Kurt in  het eerste elftal van Lyra, in vierde nationale. Ik ben heel trots op hem en zijn carrière. Weinig spitsen kunnen dergelijke statistieken voorleggen.

Kurt vraagt met welke speler je graag zou samenspelen of nog eens samenspelen?

Met Kurt zelf. Hij was twee seizoenen samen met mij bij OHL. Best uitzonderlijk, dat was een fantastische ervaring. We hebben samen de titel mogen vieren, momenten om te koesteren.

Stel je complete voetballer eens samen op basis van de skills van huidige of gewezen ploegmaats

– Kopspel: Bob Peeters, op een lager niveau ‘onze Kurt’.

– Karakter: Bjorn Ruytinckx, altijd voorop in de strijd, Balbi is ook dat type. Ik ga ook Jason Adesanya vermelden, een zalige gast om in de kleedkamer te hebben.

– Dribbel: Eden Hazard, zonder twijfel.

– Afwerking: Weinigen konden zo goed afwerken als Kurt, al is Peffer ook wel een kei

– Duelkracht: Maxim Volant

– loopvermogen: Yoni Buyens, een echte kilometervreter

– Lange bal: Sven Kums

– Sprongkracht: Frederic Frans

– Tackle: Chris Janssens had de vuilste tackle, haha.

Goed dat je Elio Balbi vermeldde, van hem kwam de vraag. Ik denk dat hij er stiekem op hoopte.

 Volgende vraag: Als ik de coach van KLL zou zijn, welk advies zou ik dan geven, denk je?

Dat is een vraag van Sofie volgens mij, want ze heeft een echte winnaarsmentaliteit. Als zij coach zou zijn, denk ik dat ze de ploeg door een vuur zou laten lopen.

 De vragen blijven binnen het gezin, deze keer van dochter Noyah. ‘Papa, toen je geblesseerd was, ging ik vaak mee naar ‘het Sloeberke’ en ik deed soms de oefeningen mee met jou. Hoe komt het dat je altijd blijft doorzetten tot je weer kan voetballen?

Het Sloeberke, dat is de kinesist, voor alle duidelijkheid. Ik blijf doorzetten omdat ik weet dat er mensen in mij geloven en ik wil hen iets teruggeven. Voetbal vraagt veel opoffering, door mijn werkethiek wil ik er terug staan. Ik wil een goede papa zijn, maar ik wil ook een voorbeeld zijn, iemand waar ze trots op kan zijn.  Dat kan ze allemaal meepakken in haar leven.

Hoe zie je Lyra-Lierse evolueren?

Altijd realistisch en met gezonde ambitie. Er staat wel iets hé. De werking is top, het Sportpark is er, de supportersparticipatie. De ambitie van beste Amateurclub is op termijn haalbaar.

Hoe zie jij je toekomst in het voetbal?

Dat is lastig. Ik wil het jaar teveel vermijden. Op een gegeven moment wil je ook tijd voor het gezin. Trainer? Dan wil ik het honderd procent doen, en dan kruipt er nog meer tijd in. Dus na de spelerscarrière gaat er meer tijd vrijkomen voor het gezin. Maar zeg nooit nooit.

Bedankt voor dit fijne interview, Koen. Tot zondag!