Liers voetbalicoon Fons Dresen overleden (91)

Met veel verdriet en pijn in het hart bereikte ons het nieuws van het heengaan van Alfons ‘Fons’ Dresen (°24/07/1931) op 91-jarige leeftijd. Fons is een icoon van het Lierse voetbal en speelde voor beide historische Lierse clubs tijdens zijn carrière. Onze club wenst haar diepste medeleven uit te drukken aan familie, vrienden en iedereen die Fons goed gekend heeft.

Fons bij K. Lierse S.K. (1942-1958)

Het grootste gedeelte van zijn carrière spendeerde Fons bij de voormalige Lierse Sportkring. Hij sloot zich in 1942 als 11-jarige aan bij de club. Dat hij talent had, stond buiten kijf. Want 6 jaar later, in 1948, stond Fons in het doel van Lierse in de Eerste Afdeling B (de toenmalige tweede klasse). Een seizoen waarin Lierse tweede eindigde met een vrij jeugdig elftal. Fons was niet de grootste prijzenpakker in de Lierse-geschiedenis. Hij was titularis in een periode waarin Lierse vooral bouwde aan de fundamenten voor latere successen. Maar in het seizoen ’52-’53 kende hij zijn grootste triomf bij geel-zwart: de promotie naar Eerste Klasse. Lierse eindigde dat seizoen als 2e in de competitie, en mocht samen met kampioen en stadsgenoot Lyra naar het hoogste niveau in het Belgische voetbal.

In 1958 eindigde het verhaal van Fons bij de Sportkring. Een dispuut met de clubleiding leidde tot zijn vertrek. Het geel-zwart in Lier verruilde hij voor het geel-zwart in Genk, bij Thor Waterschei, waar hij de volgende 3 seizoenen actief zou zijn.

Fons als Rode Duivel en alom gevreesd penaltynemer

Vier keer, 2x in ’55-’56 en 2x in ’56-’57, kwam Fons Dresen in actie voor de Rode Duivels. Daar deelde hij de nationale selectie o.a. met zijn ploeggenoot Fons Van Brandt, maar ook met andere voetbalgrootheden zoals Rik Coppens, Vic Mees en Jef Jurion.

Maar Fons werd een echte levende legende dankzij zijn staalharde trap. Ware kanonskogels lanceerde hij vanaf de penaltystip. Hij ontpopte zich dan ook tot vaste penaltynemer. Zo is er het verhaal van Willem Schaap, de toenmalige doelman van Racing Mechelen, die mee in doel vloog en wiens polsen door Fons’ schot over waren. Bij de volgende penalty die Fons mocht trappen, tegen Daring Club de Bruxelles, weigerde de Brusselse goalie in doel te staan.

Fons bij Lyra TSV (1961-1966)

Na zijn passage bij Thor Waterschei besloot Fons om, mede door een auto-ongeluk, opnieuw dichter bij huis te voetballen. Lyra TSV, op dat moment in 3e Klasse, werd zijn nieuwe thuis. Tot het einde van zijn actieve voetbalcarrière was hij speler-trainer. Hij deelde er de kleedkamer onder andere met huidig Lyra-Lierse boegbeeld en Lyra-icoon Sam Wyckmans: “Ik heb het genoegen gehad met Fons te hebben gespeeld. Hij was speler-trainer keeper en ik rechtsback bij Lyra. Fons was een enorm toffe kerel die veel ontzag inboezemde met zijn status, enorme borstkas, grote handen en een verschroeiende schot. Hij kwam van aan de gradins uit zijn goal, stak heel het terrein over en schoot een penalty bijna los door de netten. Nooit gezien zoiets!”

Fons als inspiratiebron voor K. Lyra-Lierse

Als oud-speler van Lierse (194 wedstrijden en 15 doelpunten) en Lyra (126 wedstrijden en 5 doelpunten) was Fons ook een lichtpunt voor velen in 2018, toen de oude Lierse Sportkring teloor ging en het supportersinitiatief Lierse Voor Altijd (nu uitgegroeid tot Pallieter Supporterscollectief) toenadering zocht tot stadsgenoot Lyra. Fons nam het woord tijdens een supportersavond in mei, een onzekere tijd voor vele Lierenaars door het faillissement van Lierse. Met een rake redevoering richtte Fons de blik op de toekomst, eenheid, en de rol die de supporters daarin kunnen spelen. Hij eindigde met “Dan kunt ge terug naar de voetbal. Úwe voetbal.” Die laatste woorden groeiden enkele weken later uit tot de baseline ‘t is uwe voetbal, die onze club tot op heden nog steeds gebruikt. Kenmerkend voor wie we zijn als club, maar tegelijkertijd ook een ode aan Fons. Vandaag meer dan ooit. Rust zacht, Fons.

Lierse Entente in 1954. Boven, v.l.n.r.: Mèreke Verbueken, Gaston De Vries, Staf Verlinden, Fons Dresen, Harry Heylen en Gust Ceuppens. Onderaan v.l.n.r.: Jean Van Gils, Staf De Preter, Jef Piedfort, Jef Torfs en Jean Bonné.